(geschreven door Agnes Bijma en Lies de Vries)
Eindelijk was het zover. Na maanden voorbereidingen en acties oa de high tea die we in de veenhoop hadden georganiseerd en de high tea in de Menorah in Drachten konden we met een mooi bedrag naar Kenia afreizen. Er was al veel contact geweest met Ann. Zij leidt dit tehuis en heeft dit opgezet. We waren benieuwd wat we zouden aantreffen. Het was een hartelijk onthaal. Ons plan was om de muren van de lokalen waar de kinderen overdag verbleven te schilderen in vrolijke kleuren i.p.v. de betonnen muren die er nu waren. De verf was al besteld. We zaten in een hotel in de buurt en werden elke morgen opgehaald.
De 2e dag zijn we begonnen met onze schilderklus. Het was een mooie manier om voorzichtig met de kinderen kennis te maken. Ze waren nieuwsgierig en liepen om ons heen te kijken wat er allemaal zou gebeuren. Sommigen vonden ook de verf heel interessant en dat was dan ook te zien aan hun kleren, handen en voeten. Gelukkig was het afwasbaar. We hebben in enkele dagen 4 lokalen geschilderd in de kleuren blauw, geel, rood en wit en mooie muurschilderingen gemaakt. Een ware metamorfose.
Iedereen werd er blij van. De vrijwilligers die Ann elke dag helpen bij het verzorgen van de kinderen ook. Voor hen was er ook een verrassing. Opgesplitst in 2 groepen en 2 dagen gingen ze een dagje uit met Berend naar een safaripark met etentje erbij. Dit was ons cadeau voor hen. Wij hielpen die dagen de vrijwilligers die achter gebleven waren met voeden van de kinderen. We kwamen handen te kort. We wilden ze allemaal aandacht geven, maar er waren er zo veel.
Ze heeft ondertussen 94 kinderen onder haar hoede. Deze kinderen kunnen niet thuis wonen omdat ze geen ouders hebben of omdat hun ouders geen geld hebben om ze te verzorgen. Het was mooi om te zien dat ze ook heel belangrijk voor elkaar waren. Ze zorgden ook ondanks hun handicap voor elkaar. Even een gesprekje of een rolstoel duwen, eten geven. Heel aandoenlijk om te zien.
Het was heel bijzonder om deze week mee te maken. We hebben veel kunnen doen.
Er zijn nieuwe matrassen gekomen, nieuwe tafels en stoelen, mais en bonen, medicatie, tv en een wasmachine. Verder hebben we veel met de kinderen gespeeld, puzzelen, zingen en als hoogtepunt het nagels lakken. De jongens en meisjes wilden allemaal hun nagels gelakt.
We waren erg onder de indruk van het bijzondere werk van Ann en haar vrijwilligers. Aan het eind van de week hebben we als afscheid een feestje met iedereen gevierd met taart en ranja. Wat een feest!
Een ervaring om nooit meer te vergeten.
Agnes en Lies.
